بيوگرافي ايشو پاتل

ايشو پاتل (Ishu Patel)، متولد بيستم آوريل ۱۹۴۲ در گجرات هند است. ايشو پاتل انيماتور، معلم و کارگردان سرشناس فيلم انيميشن است که فيلم هايش پخش تلويزيوني و سينمايي جهاني داشته است. از جمله جايزه هاي بين المللي عديده اش دو نامزدي اسکار، خرس نقره اي جشنواره فيلم برلين، جايزه ي آکادمي انگليس و نيز جايزه ي بزرگ (Grands Prix) در جشنواره بين المللي فيلم مونترآل و آنسي هستند.

والدين اوکشاورزان ساده اي بودند. چنانچه خود او ميگويد در روستاي محل زندگي کودکي اش آينده اي که منتظرش بود حرفه ي کشاورزي بود و بيرون رفتن از آن ده به ذهن هيچ کسي خطور نمي کرد چه رسد به خارج شدن از هند و سفر به دنياي بزرگتر. تصميم به اينکه يک انيماتور شود را بعدها و وقتي زندگي مستقل و بدون دخالت والدين را داشت گرفت. پس از دبيرستان از دانشکده ي هنرهاي زيباي دانشگاه M.S. در شهر باروداي هند فارغ التحصيل شد و در همانجا به کارآموزي پرداخت. تحصيلات عاليه اش در رشته ي ارتباطات بصري در موسسه ي ملي طراحي احمدآباد او را با انيميشن بين المللي آشنا کرد. چنانچه خود او مي گويد فيلمهاي بورد ملي فيلم کانادا که در اين زمان مي ديدند الهامبخش او بود چرا که مي ديد يک فيلم انيميشن تجربي چيزي است که يک نفر خودش مي تواند آن را بسازد و لازم نيست دنده ای از چرخ دنده های غول پيکری چون ديزنی و هانا باربرا باشد. او میگويد:” تعلیم رسمی در کار نبود و من با آزمایش کردن، فیلم برداری امتحانی زیاد و دیدن انیمیشن و با استفاده از آنچه در موسسه ي ملي طراحي احمدآباد در اختیار داشتم به خودم آموزش دادم.” او همچنین در رشته ي طراحي گرافيک پيشرفته در آموزشکده ي حرفه اي بازل سوئيس تحصیل کرد. بورسي از موسسه ي راکرفلر او را به انجمن ملي فيلم کانادا آورد.

علاقه اش به ذات عرفاني زندگي فراخور محيط بورد فيلم کانادا بود که در آن هنرمنداني با طرز فکرهاي همسويش مثل رنه ژودون (René Jodoin) و کالين لو(Colin Low) استخدام شده بودند. البته ناگفته نماند که پاتل بهترين نتايج را از کار با درک لم (Derek Lamb) گرفت که طبيعت عملگرايش اين هنرمند جنوب آسيايي را وادار ميکرد داستانهايش را پابه پاي مهارت هاي انيميشنش و به همان زبردستي ساختارمند کند.

پاتل خود فردي پرمايه است و ريشه هاي هندي اش، انتخاب موضوعها و همکارانش او را به پيشکسوتي تبديل کرده است. او از بينش فلسفه ي بودايي و افسانه هاي هندي در داستانهايش استفاده کرده است. انتخاب هاي جالب توجه و بسيار متفاوتش در ساخت موسيقي فيلم هايش از پاتل يک کارگردان انيميشن “جهاني” ميسازد: انتخابهايي مثل هربي من نوازنده ي فلوت جاز آمريکايي، ميچيو مياگي ژاپني آهنگساز و نوازنده ي افسانه اي کوتو، جورج زمفير رومانيايي نوازنده پن پايپ و جي.پي گاش درامر هندي در زماني که اين نوازندگان در آغاز راه به آوازه رسيدن بودند. احتمالاً همين خلاقيت هاي بين فرهنگي به همراه مهارت هاي استادانه و موضوعات فلسفي به کارهايش جايگاه بادوام و مستحکمي خواهد داد.

زير پرچم NFB، ايشو پاتل تکنيکهاي انيميشن خود را رشد داد و فيلمهاي برنده ي جايزه ي متعددي مانند “بازي مهره ها” (The Bead Game)، “زندگي پس از مرگ” (Afterlife)، “اولويت اول” (Top Priority)، “تقدير الهي” (Divine Fate) و “بهشت” (Paradise) را تهيه و کارگرداني کرد. از اين ميان “بازي مهره ها” در سال ۱۹۷۸ برنده ي جايزه آکادمي انگليس و نيز نامزد اسکار شد. “زندگي پس از مرگ” در سال ۱۹۷۸ برنده ي جايزه ي فيلم هاي کانادا و نيز جايزه ي بزرگ (Grands Prix) در آنسي فرانسه شد. “اولويت اول” در سال ۱۹۸۱ در جشنواره هاي مختلف در لهستان، آلمان، پرتغال و ايتاليا مکررآً به نمايش گذاشته شد. و “بهشت” ساخت ۱۹۸۴، در سال ۱۹۸۵ برنده ي خرس نقره اي جشنواره ي فيلم برلين و جايزه ي مقام اول در جشنواره ي بين المللي انيميشن لوس آنجلس و نيز نامزد اسکار شد.

او علاوه بر فيلمهايش در NFB، در NHK ژاپن و شبکه ي چهار انگليس دستيار تهيه کننده انيميشن بوده و بيش از ۱۰۰ قسمت انيميشني فرانسوي زبان براي “خيابان سسمي” محصول شرکت پخش کانادا ساخته است.

پاتل که سعي ميکند عرصه هاي جديد را فتح کند مدام در حال مسابقه با خودش است. در “بهشت”، از تکنيکهاي مختلفي براي ساخت تصويرهايي که عمق هولوگرام دارند استفاده کرد. در “تقدير الهي” (۱۹۹۳)، تقلاي روحانيت انسان را در دنياي ارزش هاي مادي بازنگري مي کند. به عنوان بخشي از برنامه ي کمک رساني NFB کارگاه هاي آموزشي ارائه داده، با کارکنان انجمن بهداشت غنا در غرب آفريقا و نيز هنر مندان اسکيمو در قطب شمال کار کرده است.

ايشو پاتل مجموعه کارهايي خلق کرده است که به طور وسواس گونه اي مسائل ژرف فلسفي را مورد توجه قرار داده اند. آيا زندگي پس از مرگي وجود دارد؟ سرنوشت انسانيت چيست؟ چرا مرگ وجود دارد؟ چه بايد ياد بگيريم تا بهشت را پيدا کنيم؟ اين پرسشها با فيلم هاي پاتل درآميخته است.

پاتل انيماتور برجسته اي است و همواره آماده ي امتحان کردن چيزهاي جديد؛ هنر در کارهايش موج ميزند و آنرا به سطحي از پيچيدگي ميرساند که جستجوي هميشگي اش براي معناي زندگي را توجيه ميکند. در “بازي مهره ها” پاتل با توده اي مهره بازي ميکند و آنها را به شکل موجودات مختلف از پرنده تا پستاندار تغيير ميدهد و در نهايت به هراس آور ترين حيوان يعنی انسان مجهز به اسلحه، مي رسد. سرعت حرکت، استفاده از مهره و انتخاب هوشمندانه ي رنگ از آن فيلمي جالب توجه ميسازد که به سادگي حامل پيامي است: محکوم کردن ميل انسان به خونريزي و خشونت.

متحرک سازي:

“زندگي پس از مرگ” يکي از شاهکارهاي پاتل است که به همين اندازه خوش ساخت است. در اين کار او اشکال پلاستيکي ميسازد و آنها را روي شيشه قرار ميدهد و از پايين نور ميتاباند. فيلم فوق العاده است : تصورات پاتل با رنگ هاي قوي تحقق بخشيده شده است و بيننده را به جايي بين مرگ و زندگي ميبرد که در آن درام “زندگي پس از مرگ” اتفاق ميافتد. “زندگي پس از مرگ” در جشنواره ي کن انيميشن در آنسي, اسکار کانادا, جشنواره فيلم شيکاگو و جشنواره ي بين المللي مونترآل جايزه برد.

“بهشت” زيبا زود پس از آن آمد. چشم انداز افسانه مانند اينگونه به تصوير کشيده ميشود: باغهاي سبز و انبوه استوايي که کاخ خيره کننده ي امپراطوري را احاطه ميکند که موجبات سرگرمي اش پرنده اي است با پرهايي که غوغايي از رنگ دارد. در بيرون, در باغ، پرنده ي سياهي آرزو دارد به دلپذيري اين رقيبش باشد. ولي وقتي ميبيند ستايش زيبايي از طرف امپراطور با قفسي طلايي همراه است, جذبه ي آسمان هاي آزاد و محيطي طبيعي براي پرنده خواستني مي شود. اگر پاتل اينقدر مهارت نداشت تمثيل آزادي و برابري در “بهشت” اين چنين تحسين بر انگيز نمي شد. اين فيلم از نورپردازي از پشت صفحه و تکنيکهايي مثل سل انيمشن، کات اوت و عکسبرداري با نوردهي چندگانه براي دستيابي به اهداف مطلوبش استفاده کرده است. “بهشت” از لوس آنجلس تا هميلتون تا نانسي و ملبورن برنده ي جوايزي شد.

“تقدير الهي” باز هم با ايده هاي بزرگ بازي ميکند: اختيار چيست؟ آيا بشر ميتواند مسئول حفاظت از خود شود؟ آيا انسان ها ميتوانند سخاوتمند باشند؟ به اندازه ي “بهشت” و “زندگي پس از مرگ” موفق نبود ولي باز هم از ابزارهاي مشخصه ي پاتل بهره ميجويد. دقت رياضياتي تکنيک هاي او همراه با تواناييش در خلق تصاوير درخشان از پاتل هنرمندي رتبه يک ميسازد.

پاتل استاد پيشين دانشکده ي سينما و تلويزيون دانشگاه سادرن لوس آنجلس کاليفرنيا, “توليد و انيميشن تجربي” تدريس ميکرد. او عضو آکادمي “علم و هنر تصوير متحرک” بود. در سال ۲۰۰۱ براي دنبال کردن پروژه هاي شخصي اش تدريس را ترک کرد. او اکنون در کانادا استوديوي خودش با نام Image par Image را دارد که درآن به ساخت انيميشن هاي مطابق با سبک و سياق خود ميپردازد. از جمله پروژه هايش که اخيراً تکميل شده است ميتوان به چهار آگهي بازرگاني کوچک براي شرکت نفت نيپون ژاپن (ENEOS)و نيز يک آگهي بازرگاني ۶۰ ثانيه اي به نام “Moondust” و نيز تبليغ خط هواپيمايي يونايتد در المپيک پکن با نام “وقت پروازه” (It’s Time to Fly) اشاره کرد. او مفاد درسي و رشته ي تحصيلي” انيميشن هنر خلاقانه” ي ارائه شده در موسسه Zee در بمبئي هند را مورد تحليل قرار داد و يک دوره ي دو ماهه کلاسهاي کارشناسي ارشد دانشکده هاي ZICA را در بمبئي، حيدرآباد و کلکته تدريس کرد.

ايشو پاتل در جشنواره آنسي ۲۰۱۰

او در سال ۲۰۰۶ سخنراني و سمينارهايي با موضوع صنعت انيميشن در بنگلور دهلي و بمبئي ارائه داد که توسط موسسه ملي طراحي و با استفاده ازکلاسي براي دانشجويان کارشناسي ارشد انيميشن اين موسسه حمايت ميشد. از آن زمان او براي برگزاري کلاس هاي کارشناسي ارشد در آکادمي هنر و طراحي Bezalal اورشليم و دانشگاه بوفالو در رشته ي هنرهاي رسانه اي دعوت شده است.

فيلموگرافي:

۱۹۹۳: Divine Fate

۱۹۸۴: Paradise

۱۹۸۱: Top Priority

۱۹۸۰: Ottawa 80

۱۹۷۸: Afterlife

۱۹۷۷: Bead Game

۱۹۷۴: About Puberty and Reproduction

۱۹۷۴: About VD

۱۹۷۴: Perspectrum

۱۹۷۴: We Are What We Eat

۱۹۷۲: About Conception and Contraception

۱۹۷۱: How Death Came to Earth

۱۹۶۹: Illustrative Words

۱۹۶۸: Swimmy

اطلاعات تماس:

سايت رسمي

پروفايل IMDb

پروفايل ويكيپيديا

پروفايل NFB

ايميل: info@ishupatel.com